През 1979 г. на Радио Скопје била емитувана вестта дека е уапсен Драган Богдановски. По тој повод, на 16.02.1979 г. во своите „Дневни записи“ Крсте Црвенковски меѓу другото запишал:

„Мене ми е познато дека Богдановски повеќе години, политички и пропагандно, дејствуваше против СРМ и СФРЈ. Тој го издаваше и беше главен автор на списанието на МОД „Македонска Нација“. Тој е еден од водачите на екстремното нациналистичко движење во странство. Но, таа организација , колку што јас можев да насетам, е повеќе чедо на „нашата“ УДБ-а“. („Пулс“, Скопје 28.05.1992)

Крсте Црвенковски - Драган Богдановски

Во контекст на тоа, Крсте Цревенковски го наведува фактот што во списанието на Богдановски бил етикетирал како врховист. Во тоа врме, кога титоистичката кампања бзобразно лажеше дека Крсте Црвенковски бил сменет од функција затоа што му купил „мерцедес“ на син му, дека Крсте Црвенковски избегал во Бугарија,  ако Богдановски навистина пишувал дека Крсте Црвенковски е врховист, тогаш несомнено е дека Богдановски во случајот му правел услуга на официјален Белград (за неупатените, неспорна е југомунистичката определба на Крсте Црвенковски, но во контекст на таа политичка опција Крсте Црвенковски одигра значајна ролја во создавањето на МАНУ и прогласувањето на автекефалността на МПЦ со што беше формално завршано конституирање на македонската нација).

На почетокот од воведувањето на плурализмот во СРМ, еден печалбар тврдеше дека не е единствениот кој што во СФРЈ бил малтретиран од удебевци поради тоа што за своите македонистички и антитиостички погледи разговарал во четри очи со Драган Богдановски. Тој се сомневаше дека Драган Богдановски бил „професинален патриот“ исто како Лениновите чекисти (Че-Ка, Лениновата тајна полиција) кои, меѓу другото имале за цел да ја контролираат и антибољшевистичката руска емиграција.

Друг македонски емигрант тврдеше дека Драган Богдановски најпрво бил упасен како „крадец на душеци“, а потоа УДБ-а го ангажирала како ловец на македонски патриоти. Истиот тврдеше дека со Богдаовски биле заедно во некој логор во Грција и дека покасно сфатил дека Драган Богдановски во првита години од неговото емигрираање имал задача да го пронајде Ванчо Михајлов (последниот претседател на ЦК на В.М.Р.О.) со цел истиот да биде ликвидиран од Титови агенти.

За Драган Богдановски сум разговарал и со политички затвореници кои биле во затвор заедно со него. Неколкумина тврдеа дека Драган Богдановски е удебевец. Еден политички затвореник, Албанец (покасно беше и пратеник од ДПА), според тоа што го чул во затворот за Богдановски и според впечатокот од краткотрајната „дружба“ во затворот со него, сметаше дека Драган Богдановски не бил соработник на југокомунистичаката  тајна полиција.

Во првиот Статут на ВМРО-ДПМНЕ не се говори за раздрожување на Република Македонија од Југославија.

Богдановски почина пред донесувањето на законската регулатаива за Пристап и увид во лично досие на политичките затвореници во СФРЈ. Негови роднини, како лица кои имаат право на Пристап и увид во личното досие на Драган Богдановски досега, не покажале интерес за претставување на тоа досие пред јавноста со што би се анулирала поставената дилема: дали Драган Богдановски е единствениот македонски диседент, или удебевец провокатор кој работел како ловец на македониски антититоисти.